|
Ik ben geboren in Scheveningen en ik woonde ongeveer 200 meter van een vaste standplaats van een poppenkast. Tijdens het zomerseizoen was er elke dag een voorstelling. Dit poppenspel heeft een blijvende indruk op mij gemaakt. Ik zie het nog precies voor mijn ogen gebeuren. Alle kinderen stonden op de bankjes van opwinding en als één stem gilden we: ‘Kijk uit Jan Klaassen áchter je’! En Jan antwoordde: ‘wát, waar dan? Ik zie niets’! Wij riepen zo hard wij konden:
‘Dáár Áchter je’!!!!!! Ik mocht een keer van die mevrouw en meneer achter de poppenkast kijken. Ik kon het nauwelijks bevatten dat die poppen aan touwtjes echt tot leven konden komen. Nog steeds ga ik altijd kijken als ik in de buurt van een poppenkast ben. Nu let ik meer op de reacties van de kinderen maar ook op de reacties van de volwassenen. Eigenlijk zijn ze identiek. En ik hoor er bij. Wij zijn al vroeg in ons leven besmet met het poppenkastvirus. Natuurlijk wilde ik dat ook worden. Dat is er nooit van gekomen. Alhoewel, ik ben er achter gekomen dat een camera eigenlijk een omgekeerde poppenkast is. Sindsdien voel ik mij vooral thuis in de geënsceneerde fotografie en de portretfotografie. Eigenlijk voel ik mij ook een omgekeerde Jan Klaassen. Dus….ben je een Jan Klaassen of een Katrijn, wees welkom. |
