Het is maar hoe je het bekijkt
Iedere maand bespreken Angel Pinxten en Pieter Leeflang een foto van één van de leden. Heb je een foto die je wel eens aan dit tweetal zeer ervaren fotografen wilt voorleggen? Stuur deze foto dan op naar redactie@deventerfotokring.nl.
Iedere maand bespreken Angel Pinxten en Pieter Leeflang een foto van één van de leden. Heb je een foto die je wel eens aan dit tweetal zeer ervaren fotografen wilt voorleggen? Stuur deze foto dan op naar redactie@deventerfotokring.nl.
Aflevering 6, februari 2023
Ron Versteeg heeft onderstaande foto ingestuurd voor aflevering 6.
Ron Versteeg heeft onderstaande foto ingestuurd voor aflevering 6.
Foto Ron Versteeg
Angel Pinxten
Ik kijk naar drie portretten van 3 oudere mannen in zwart-wit. De portretten hebben drie verschillende scherptedieptes. Dat is natuurlijk bijzonder, dus nog maar eens goed kijken. Nu zie ik dat de licht en schaduwpartijen ook alle drie anders zijn. Zou de fotograaf de drie beelden digitaal gecombineerd hebben in Photoshop? Of is dit toch toevallig ontstaan omdat ze op verschillende afstanden van elkaar stonden? Waarom heeft hij of zij voor dit drietal gekozen?
Je gaat zoeken naar de samenhang tussen deze personen. Er is geen omgevingsinformatie die houvast geeft. De kledingstijl, de haardracht zijn verschillend. De gezichtsuitdrukkingen ook verschillend. Een cowboyhoed, een pet, geen pet. De middelste man is scherp en staat vooraan, dit is de hoofdpersoon, het lijkt of hij contact heeft met de fotograaf en iets zegt, maar hij lijkt toch ook weer afwezig net als de andere mannen. Deze man heeft een slecht gebit en lang grijs krullend haar. Het is een raadselachtige foto, die veel vragen oproept en weinig antwoorden. De fotograaf heeft de foto krap gekaderd zodat je er ingezogen wordt. Wat wil de fotograaf aan ons vertellen? Zie jij het?
Zijn het 3 broers of 3 buurmannen of ….?
Pieter Leeflang
Wat zien ik:
Een prachtig belichte foto. Mooi die scherpte van de man op de voorgrond, waarbij elk haartje te tellen valt. Die scherpte wordt nog versterkt door de twee onscherpe figuren op de achtergrond.
Een evenwichtig beeld: scherp in het midden en onscherp aan weerszijde hiervan. Soms haalt dit de spanning uit de foto, maar in dit geval komt dat evenwicht als iets onmisbaars over.
Geen kleur in de foto. Gelukkig in dit geval. Kleur zou te veel aandacht vragen.
De personen:
Rechts op de foto een wazig figuur die naar rechts het beeld uit kijkt. Als mens voegt hij niets toe, als object zorgt hij voor evenwicht in de foto.
Links op de foto een ander wazig figuur, die erg de aandacht trekt door recht in de lens te kijken. En verder zorgt hij voor het al genoemde evenwicht.
En dan de figuur in het midden en daar gaat het eigenlijk om.
Een licht geopende mond en een paar ogen die niet gefocust lijken op een voorwerp, maar in het oneindige staren. Het maakt op mij een enigszins hulpeloze indruk.
Mijn gevoel hierbij: ik zie een man die niet weet waar hij is of waar hij heen zal gaan. Deze indruk wordt versterkt door de twee niet duidelijk herkenbare personen op de achtergrond. Hiermee wordt (symbolisch) weergegeven dat de man op de voorgrond zijn verleden niet scherp meer in beeld heeft.
Laat ik het anders zeggen: als ik op straat iemand zo zou zien staan, zou ik vragen of ik hem helpen kon met de weg te vinden, of hij iets kwijt was. Misschien zou ik daarbij het risico lopen een geweldige oplawaai te krijgen. Maar ja, het leven is vol risico’s.
Ik kijk naar drie portretten van 3 oudere mannen in zwart-wit. De portretten hebben drie verschillende scherptedieptes. Dat is natuurlijk bijzonder, dus nog maar eens goed kijken. Nu zie ik dat de licht en schaduwpartijen ook alle drie anders zijn. Zou de fotograaf de drie beelden digitaal gecombineerd hebben in Photoshop? Of is dit toch toevallig ontstaan omdat ze op verschillende afstanden van elkaar stonden? Waarom heeft hij of zij voor dit drietal gekozen?
Je gaat zoeken naar de samenhang tussen deze personen. Er is geen omgevingsinformatie die houvast geeft. De kledingstijl, de haardracht zijn verschillend. De gezichtsuitdrukkingen ook verschillend. Een cowboyhoed, een pet, geen pet. De middelste man is scherp en staat vooraan, dit is de hoofdpersoon, het lijkt of hij contact heeft met de fotograaf en iets zegt, maar hij lijkt toch ook weer afwezig net als de andere mannen. Deze man heeft een slecht gebit en lang grijs krullend haar. Het is een raadselachtige foto, die veel vragen oproept en weinig antwoorden. De fotograaf heeft de foto krap gekaderd zodat je er ingezogen wordt. Wat wil de fotograaf aan ons vertellen? Zie jij het?
Zijn het 3 broers of 3 buurmannen of ….?
Pieter Leeflang
Wat zien ik:
Een prachtig belichte foto. Mooi die scherpte van de man op de voorgrond, waarbij elk haartje te tellen valt. Die scherpte wordt nog versterkt door de twee onscherpe figuren op de achtergrond.
Een evenwichtig beeld: scherp in het midden en onscherp aan weerszijde hiervan. Soms haalt dit de spanning uit de foto, maar in dit geval komt dat evenwicht als iets onmisbaars over.
Geen kleur in de foto. Gelukkig in dit geval. Kleur zou te veel aandacht vragen.
De personen:
Rechts op de foto een wazig figuur die naar rechts het beeld uit kijkt. Als mens voegt hij niets toe, als object zorgt hij voor evenwicht in de foto.
Links op de foto een ander wazig figuur, die erg de aandacht trekt door recht in de lens te kijken. En verder zorgt hij voor het al genoemde evenwicht.
En dan de figuur in het midden en daar gaat het eigenlijk om.
Een licht geopende mond en een paar ogen die niet gefocust lijken op een voorwerp, maar in het oneindige staren. Het maakt op mij een enigszins hulpeloze indruk.
Mijn gevoel hierbij: ik zie een man die niet weet waar hij is of waar hij heen zal gaan. Deze indruk wordt versterkt door de twee niet duidelijk herkenbare personen op de achtergrond. Hiermee wordt (symbolisch) weergegeven dat de man op de voorgrond zijn verleden niet scherp meer in beeld heeft.
Laat ik het anders zeggen: als ik op straat iemand zo zou zien staan, zou ik vragen of ik hem helpen kon met de weg te vinden, of hij iets kwijt was. Misschien zou ik daarbij het risico lopen een geweldige oplawaai te krijgen. Maar ja, het leven is vol risico’s.
