Het is maar hoe je het bekijkt
Iedere maand bespreken Angel Pinxten en Pieter Leeflang een foto van één van de leden. Heb je een foto die je wel eens aan dit tweetal zeer ervaren fotografen wilt voorleggen? Stuur deze foto dan op naar redactie@deventerfotokring.nl.
Iedere maand bespreken Angel Pinxten en Pieter Leeflang een foto van één van de leden. Heb je een foto die je wel eens aan dit tweetal zeer ervaren fotografen wilt voorleggen? Stuur deze foto dan op naar redactie@deventerfotokring.nl.
Aflevering 2, oktober 2022
Neeltje Kooijman heeft onderstaande foto ingestuurd voor aflevering 2.
Neeltje Kooijman heeft onderstaande foto ingestuurd voor aflevering 2.
Een hek, een stukje met gras begroeide dijk en heel veel wolkenlucht. Meer valt er niet te zien. We zijn snel uitgepraat, zou je denken.
Maar nee, juist door deze beperktheid in onderwerpen en door de kleurcontrasten valt er juist veel te beleven en ook te raden.
Mijn oog “viel” direct op dat felgekleurde, schuin over de foto lopende, hek. In eerste instantie belette het mij om verder te kijken en werd mijn blik meegenomen van linksonder naar rechts midden en stopte aan de rand van de foto en ging terug naar linksonder waarbij de rest van de foto ook opviel. Een met gras begroeide dijk. Aan het verloop van het hek is te zien dat dit een dijk moet zijn. En daar boven heel veel bewolkte lucht.
Even kort over het beeld: Sterk opgebouwd door de weglopende lijnen van het hek en de slechts gedeeltelijk zichtbare horizontale lijn van de dijk. En verder de sterke kleurcontrasten tussen oranje, groen en blauw. En niet te vergeten de hoge van ‘Ruijsdaellucht’. In het geheel prettig om naar te kijken.
Maar nu. Ik ben een nieuwsgierig mens. Ik wil naar de andere kant van dat hek, ik wil boven op de dijk gaan staan en ik wil weten waar de fraai gekleurde wolkenlucht (die in tegenstelling tot dat hek heel veel ruimte in de foto brengt) boven hangt. Dat zal voor mij altijd verborgen blijven, maar ik kan en zal er bij het kijken naar dit beeld altijd over blijven fantaseren en dromen.
Een beeld dus voor de eeuwigheid.
Pieter Leeflang.
Je kijkt naar dit beeld en dan kijk je nog een keer. De combinatie van kleuren is apart. De lucht is donker, het hek warmrood hout.
En dan dat groene gras. Rood en groen zijn complementaire kleuren, die versterken elkaar.
De grijze wolken geven er een dreigende sfeer aan. Het hek loopt schuin omhoog. Ik vermoed dat het op de dijk aan de Waddenkant van het eiland staat. Het houdt schapen op zijn plek. De zachte sfeer van het licht doet vermoeden dat het aan het einde van de middag is.
De zon staat laag, je ziet een rode gloed. Dit minimalistische beeld is krachtig, door de drie elementen: gras, lucht en vooral het hek! Het hek is extra dynamisch door de schuin opgaande lijnen.
Het is flink aangesneden en staat precies op de goede plek. Je ziet, er is niet veel nodig voor een goed beeld.
Angel Pinxten
Maar nee, juist door deze beperktheid in onderwerpen en door de kleurcontrasten valt er juist veel te beleven en ook te raden.
Mijn oog “viel” direct op dat felgekleurde, schuin over de foto lopende, hek. In eerste instantie belette het mij om verder te kijken en werd mijn blik meegenomen van linksonder naar rechts midden en stopte aan de rand van de foto en ging terug naar linksonder waarbij de rest van de foto ook opviel. Een met gras begroeide dijk. Aan het verloop van het hek is te zien dat dit een dijk moet zijn. En daar boven heel veel bewolkte lucht.
Even kort over het beeld: Sterk opgebouwd door de weglopende lijnen van het hek en de slechts gedeeltelijk zichtbare horizontale lijn van de dijk. En verder de sterke kleurcontrasten tussen oranje, groen en blauw. En niet te vergeten de hoge van ‘Ruijsdaellucht’. In het geheel prettig om naar te kijken.
Maar nu. Ik ben een nieuwsgierig mens. Ik wil naar de andere kant van dat hek, ik wil boven op de dijk gaan staan en ik wil weten waar de fraai gekleurde wolkenlucht (die in tegenstelling tot dat hek heel veel ruimte in de foto brengt) boven hangt. Dat zal voor mij altijd verborgen blijven, maar ik kan en zal er bij het kijken naar dit beeld altijd over blijven fantaseren en dromen.
Een beeld dus voor de eeuwigheid.
Pieter Leeflang.
Je kijkt naar dit beeld en dan kijk je nog een keer. De combinatie van kleuren is apart. De lucht is donker, het hek warmrood hout.
En dan dat groene gras. Rood en groen zijn complementaire kleuren, die versterken elkaar.
De grijze wolken geven er een dreigende sfeer aan. Het hek loopt schuin omhoog. Ik vermoed dat het op de dijk aan de Waddenkant van het eiland staat. Het houdt schapen op zijn plek. De zachte sfeer van het licht doet vermoeden dat het aan het einde van de middag is.
De zon staat laag, je ziet een rode gloed. Dit minimalistische beeld is krachtig, door de drie elementen: gras, lucht en vooral het hek! Het hek is extra dynamisch door de schuin opgaande lijnen.
Het is flink aangesneden en staat precies op de goede plek. Je ziet, er is niet veel nodig voor een goed beeld.
Angel Pinxten
