Het is maar hoe je het bekijkt
Iedere maand bespreken Angel Pinxten en Pieter Leeflang een foto van één van de leden. Heb je een foto die je wel eens aan dit tweetal zeer ervaren fotografen wilt voorleggen? Stuur deze foto dan op naar redactie@deventerfotokring.nl.
Iedere maand bespreken Angel Pinxten en Pieter Leeflang een foto van één van de leden. Heb je een foto die je wel eens aan dit tweetal zeer ervaren fotografen wilt voorleggen? Stuur deze foto dan op naar redactie@deventerfotokring.nl.
Aflevering 17, februari 2024
Ron Versteeg heeft onderstaande foto ingestuurd voor aflevering 17.
Ron Versteeg heeft onderstaande foto ingestuurd voor aflevering 17.
Foto Ron Versteeg
Angel Pinxten
Wat een raadselachtig beeld zien we hier; het lijkt een still uit een film.
Twee verklede mannen in groene kostuums, de rode hoed contrasteert perfect met de groene kostuums en een witte hoofddoek. De setting oogt exotisch. De belichting is best bijzonder. De man vooraan half in het donker zijn gezicht. De andere man achterin met natuurlijk licht. De mannen communiceren niet met elkaar, ieder kijkt voor zich uit, er is geen onderling contact. De man vooraan draagt een dolk en een bruine leren riem om zijn middel. Waar zijn we beland? Misschien zijn het figuranten die wachten op een optreden? Of misschien zien we hier een foto die gemaakt is op een verre reis naar het oosten? Je weet het niet. De geportretteerde mannen trekken zich niks aan van de fotograaf, die ook geen aandacht van ze vraagt. Hij laat ons heel sec zien, wat hij zag.
Ik moet sterk aan het bijzondere clair-obscur licht van Rembrandt denken. Ook maakte Rembrandt ooit een schilderij met een gezicht ook zo in het donker. Het blijft een bijzondere plaat, hoe het schaarse licht wordt gereflecteerd door de witte doek en hoofddoek, op het gezicht van de man achterin, op zijn hand. Het zou zomaar een oud schilderij kunnen zijn. Ik hou van de gelaagdheid in het licht, eerst licht, dan donker, weer licht en dan donker, dat geeft mooi diepte en sfeer aan het beeld.
Ik begrijp goed dat de fotograaf dit wilde vastleggen en dit ook goed gedaan heeft.
Het is vrij krap gekaderd, maar het houdt goed je aandacht vast. Je blijft ernaar kijken en ja dat is natuurlijk de bedoeling van deze foto. Blijf je maar verwonderen over wat je ziet.
Pieter Leeflang
Nou ik heb deze foto op velerlei manieren bekeken en ben er nog helemaal niet uit.
Zie ik een uitsnede van een schilderij van b.v. Van Eyck, Rembrandt, Caravaggio? Of zie ik een originele foto? En dat vraag ik me na vijf dagen kijken en denken nog steeds af. De afbeelding komt mij bekend voor, althans dat denk ik, maar waar ken ik het van?
Of heeft de fotograaf dit in scène gezet? Kan ik me haast niet voorstellen. Waarom zou je een foto maken van een bestaand (stukje) schilderij?
Toch blijf ik bij een schilderij hangen, al kan ik het niet helemaal thuis brengen.
Er staat iets op het hoofd van de vrouw. Zie ik de poot van een kraai of ekster? Maar als dat zo is, waarom zie ik niet iets meer van dat beest?
In elk geval een kenmerkende lichtinval à la Caravaggio/Rembrandt. Een kleurpalet à la van Eyck. De invulling van het beeld is bijzonder. Een in gedachten
verzonken niet al te jonge man. Hij ziet er niet al te opgewekt of blij uit. Op de voorgrond een jongere vrouw met een licht spottende glimlach op haar gezicht. Een stevige riem om haar middel waaraan een niet te onderschatten dolk hangt.
Symbolisch kan ik hier wel iets mee.
Het feminisme heeft haar doel bereikt. De man in gedachten verzonken op de achtergrond en de strijdbare vrouw (met die glimlach op haar gezicht) op de voorgrond.
Ik blijf vooral met heel veel vragen zitten en hoop dat de maker meer licht in deze voor mij duistere zaak kan laten schijnen.
Wat een raadselachtig beeld zien we hier; het lijkt een still uit een film.
Twee verklede mannen in groene kostuums, de rode hoed contrasteert perfect met de groene kostuums en een witte hoofddoek. De setting oogt exotisch. De belichting is best bijzonder. De man vooraan half in het donker zijn gezicht. De andere man achterin met natuurlijk licht. De mannen communiceren niet met elkaar, ieder kijkt voor zich uit, er is geen onderling contact. De man vooraan draagt een dolk en een bruine leren riem om zijn middel. Waar zijn we beland? Misschien zijn het figuranten die wachten op een optreden? Of misschien zien we hier een foto die gemaakt is op een verre reis naar het oosten? Je weet het niet. De geportretteerde mannen trekken zich niks aan van de fotograaf, die ook geen aandacht van ze vraagt. Hij laat ons heel sec zien, wat hij zag.
Ik moet sterk aan het bijzondere clair-obscur licht van Rembrandt denken. Ook maakte Rembrandt ooit een schilderij met een gezicht ook zo in het donker. Het blijft een bijzondere plaat, hoe het schaarse licht wordt gereflecteerd door de witte doek en hoofddoek, op het gezicht van de man achterin, op zijn hand. Het zou zomaar een oud schilderij kunnen zijn. Ik hou van de gelaagdheid in het licht, eerst licht, dan donker, weer licht en dan donker, dat geeft mooi diepte en sfeer aan het beeld.
Ik begrijp goed dat de fotograaf dit wilde vastleggen en dit ook goed gedaan heeft.
Het is vrij krap gekaderd, maar het houdt goed je aandacht vast. Je blijft ernaar kijken en ja dat is natuurlijk de bedoeling van deze foto. Blijf je maar verwonderen over wat je ziet.
Pieter Leeflang
Nou ik heb deze foto op velerlei manieren bekeken en ben er nog helemaal niet uit.
Zie ik een uitsnede van een schilderij van b.v. Van Eyck, Rembrandt, Caravaggio? Of zie ik een originele foto? En dat vraag ik me na vijf dagen kijken en denken nog steeds af. De afbeelding komt mij bekend voor, althans dat denk ik, maar waar ken ik het van?
Of heeft de fotograaf dit in scène gezet? Kan ik me haast niet voorstellen. Waarom zou je een foto maken van een bestaand (stukje) schilderij?
Toch blijf ik bij een schilderij hangen, al kan ik het niet helemaal thuis brengen.
Er staat iets op het hoofd van de vrouw. Zie ik de poot van een kraai of ekster? Maar als dat zo is, waarom zie ik niet iets meer van dat beest?
In elk geval een kenmerkende lichtinval à la Caravaggio/Rembrandt. Een kleurpalet à la van Eyck. De invulling van het beeld is bijzonder. Een in gedachten
verzonken niet al te jonge man. Hij ziet er niet al te opgewekt of blij uit. Op de voorgrond een jongere vrouw met een licht spottende glimlach op haar gezicht. Een stevige riem om haar middel waaraan een niet te onderschatten dolk hangt.
Symbolisch kan ik hier wel iets mee.
Het feminisme heeft haar doel bereikt. De man in gedachten verzonken op de achtergrond en de strijdbare vrouw (met die glimlach op haar gezicht) op de voorgrond.
Ik blijf vooral met heel veel vragen zitten en hoop dat de maker meer licht in deze voor mij duistere zaak kan laten schijnen.