Het is maar hoe je het bekijkt
Iedere maand bespreken Angel Pinxten en Pieter Leeflang een foto van één van de leden. Heb je een foto die je wel eens aan dit tweetal zeer ervaren fotografen wilt voorleggen? Stuur deze foto dan op naar redactie@deventerfotokring.nl.
Iedere maand bespreken Angel Pinxten en Pieter Leeflang een foto van één van de leden. Heb je een foto die je wel eens aan dit tweetal zeer ervaren fotografen wilt voorleggen? Stuur deze foto dan op naar redactie@deventerfotokring.nl.
Aflevering 14, oktober 2023
Nel Bijl heeft onderstaande foto ingestuurd voor aflevering 14.
Nel Bijl heeft onderstaande foto ingestuurd voor aflevering 14.
Foto Nel Bijl
Angel Pinxten
Ik vind het een fraai beeld. Ik hou van deze zachte sfeer, de kleuren, de onscherpte. Ja, de dromerigheid van dit beeld, dat geeft rust. Ik zie een soort exotische tulp, de parkiettulp denk ik, in diverse stadia Vooraan in de scherpte de knop, achteraan de typische gerafelde bladranden. De kleuren zijn mooi en harmoniëren ook mooi met elkaar.
Ik schaar het onder de macro opnames en vind dat de fotograaf alles goed gedaan heeft. Het is een puur mooi esthetisch beeld, dat velen zal bekoren.
Het kan goed boven de bank of op een fleurig kaartje. Ik zie maar 1 verbeterpunt, de knop en het tulpenblad midden voor liggen in elkaars verlengde. Als het blad los was gekomen was het beter geweest.
De aquarelachtige vegen op de achtergrond zijn ook fraai. Al met al een schilderachtig geheel.
Pieter Leeflang
Toen ik deze foto op mijn mobieltje opende, terwijl ik op de tv naar schaatsen aan het kijken was, dacht ik: “hé, wat een spannende foto van een ijshockeyer die op mij af komt stormen”.
En nu, op het grote scherm, kan ik deze associatie niet geheel opzijzetten, hoewel er over het basisbeeld geen twijfel overblijft wat er gefotografeerd is. Zodoende blijft dit bloemstilleven voor mij een afbeelding met heel veel dynamiek. En dat is dan ook het meest bijzondere aan deze foto.
Voor mijn doen heb ik lang naar deze foto gekeken, en doe dat nog. Daarbij mijzelf afvragende: “raak ik al uitgekeken op dit beeld?” Het antwoord daarop is: “Nee”. Er is zo veel te zien: Een lelijke aap, een prachtig gesluierd (bijna) naakt, een gebroken zwanennek, een rodekoolkleurige suikerspin en dus niet te vergeten die ijshockeyer enz.
Daarbij alles in een fotografisch juiste compositie. Maar dat is voor mij niet zo belangrijk. Ik houd van afbeeldingen die mijn fantasie prikkelen en waar ik steeds nieuwe dingen in ontdek.
Dan toch nog iets over het fotografische gebeuren. Die onscherpe gedeelten geven het beeld een de uitstraling van een aquarel en de diagonaal geplaatste suikerspin geeft ondanks de beweging die erin zit een benodigd rustpunt aan de toeschouwer.
Maar goed, dat ben ik.
Ik vind het een fraai beeld. Ik hou van deze zachte sfeer, de kleuren, de onscherpte. Ja, de dromerigheid van dit beeld, dat geeft rust. Ik zie een soort exotische tulp, de parkiettulp denk ik, in diverse stadia Vooraan in de scherpte de knop, achteraan de typische gerafelde bladranden. De kleuren zijn mooi en harmoniëren ook mooi met elkaar.
Ik schaar het onder de macro opnames en vind dat de fotograaf alles goed gedaan heeft. Het is een puur mooi esthetisch beeld, dat velen zal bekoren.
Het kan goed boven de bank of op een fleurig kaartje. Ik zie maar 1 verbeterpunt, de knop en het tulpenblad midden voor liggen in elkaars verlengde. Als het blad los was gekomen was het beter geweest.
De aquarelachtige vegen op de achtergrond zijn ook fraai. Al met al een schilderachtig geheel.
Pieter Leeflang
Toen ik deze foto op mijn mobieltje opende, terwijl ik op de tv naar schaatsen aan het kijken was, dacht ik: “hé, wat een spannende foto van een ijshockeyer die op mij af komt stormen”.
En nu, op het grote scherm, kan ik deze associatie niet geheel opzijzetten, hoewel er over het basisbeeld geen twijfel overblijft wat er gefotografeerd is. Zodoende blijft dit bloemstilleven voor mij een afbeelding met heel veel dynamiek. En dat is dan ook het meest bijzondere aan deze foto.
Voor mijn doen heb ik lang naar deze foto gekeken, en doe dat nog. Daarbij mijzelf afvragende: “raak ik al uitgekeken op dit beeld?” Het antwoord daarop is: “Nee”. Er is zo veel te zien: Een lelijke aap, een prachtig gesluierd (bijna) naakt, een gebroken zwanennek, een rodekoolkleurige suikerspin en dus niet te vergeten die ijshockeyer enz.
Daarbij alles in een fotografisch juiste compositie. Maar dat is voor mij niet zo belangrijk. Ik houd van afbeeldingen die mijn fantasie prikkelen en waar ik steeds nieuwe dingen in ontdek.
Dan toch nog iets over het fotografische gebeuren. Die onscherpe gedeelten geven het beeld een de uitstraling van een aquarel en de diagonaal geplaatste suikerspin geeft ondanks de beweging die erin zit een benodigd rustpunt aan de toeschouwer.
Maar goed, dat ben ik.