Het is maar hoe je het bekijkt
Iedere maand bespreken Angel Pinxten en Pieter Leeflang een foto van één van de leden. Heb je een foto die je wel eens aan dit tweetal zeer ervaren fotografen wilt voorleggen? Stuur deze foto dan op naar redactie@deventerfotokring.nl.
Iedere maand bespreken Angel Pinxten en Pieter Leeflang een foto van één van de leden. Heb je een foto die je wel eens aan dit tweetal zeer ervaren fotografen wilt voorleggen? Stuur deze foto dan op naar redactie@deventerfotokring.nl.
Aflevering 10, juni 2023
Geb Kos heeft onderstaande foto ingestuurd voor aflevering 10.
Geb Kos heeft onderstaande foto ingestuurd voor aflevering 10.
Foto Geb Kos
Angel Pinxten
Wow wat een goudgeel beeld. Dit beeld nodigt uit om langer te kijken.
Een hedendaags landschap met hoogspanningsmasten. Het is stevig tegenlicht en de zon staat centraal in beeld tussen de twee rijen masten in. Een cadeautje is die grondmist. Dat verhoogt de sfeer nog meer.
Wat wil de fotograaf ons vertellen? Gaat het over een verwijzing naar de energiecrisis in dit bijna verlaten landschap? Of gaat het over de toekomst en energie, zie de vader met bakfiets met kind erin. Fietsen is duurzaam toch? Het oogt best fris hier zo in de ochtend nog, en de energie knettert keihard door de kabels boven hun hoofd. Fietsen kost ook energie, maar is het spierkracht of toch ook elektrisch? Ik vermoed het laatste.
Technisch is de foto niet perfect, maar dit soort beelden laat wel de kwaliteit van je fototoestel zien. Er moeten zoveel contrasten worden overbrugd.
De masten met kabels vormen mooie invoerende lijnen, het Sallandse coulisselandschap doet de rest. Lekker veel diepte zit er in dit beeld.
Deze foto geeft kijk- en denkstof tegelijkertijd.
Pieter Leeflang
“Ruimte, lijnen, zachte kleuren en evenwicht.” Bij de eerste blik op dit beeld schieten deze termen mij te binnen.
Knap symmetrisch opgebouwd, maar gelukkig niet helemaal. Het verdwijnpunt iets links van het midden, de opkomende (of ondergaande) zon een beetje rechts daarvan, noch meer naar rechts een duidelijke groep bomen en links van het midden op de voorgrond een niet eenzame fietser (vader en dochter?). Niet helemaal symmetrisch dus, maar voor mijn gevoel wel in evenwicht. En die zon op 1/3 van de hoogte.
Niet echt belangrijk (volgens de regels wel) maar ook dat zorgt ervoor dat het een prettig “kijkbeeld” is.
Op de voorgrond enkele horizontale lijnen van de weg en de bermen en iets daar boven de grens tussen land en lucht en bomenrij. In het midden de vertikalen van de masten en convergerend van de linker- en rechterzijde de hoogspanningskabels.
Natuurlijk wordt mijn blik naar het verdwijnpunt, laag in de foto, van masten en kabels en de lichte zonnevlek getrokken om vandaaruit rond te gaan zwerven over de eerdergenoemde onderdelen.
De kleuren versterken de rust die dit beeld uitstraalt: zachtblauw, zacht okergeel, een beetje wit en een beetje bruin.
Wat ik op de grens van weiland en bomen zie is mij niet helemaal duidelijk: opwaaiende aarde of grondmist. Dat is overigens helemaal niet belangrijk; het geeft dit landschap iets dromerigs en meer hoef ik er ook niet mee.
Ja, en dan die fietser. Die is daar gewoon en ik heb helemaal niet de neiging om me af te vragen waar die naar op weg is. Hij is daar gewoon, net zoals de andere onderdelen van dit beeld daar zijn.
Alles staat hier op de goede plaats en ik hoop dat ze daar nog heel lang zullen blijven. Dat is het voordeel van deze foto t.o.v. de werkelijkheid. De rust wordt niet verstoord door verandering.
Ik zou zeggen laat deze foto heel groot afdrukken en hang hem aan het plafond boven je bed. Je valt erbij in slaap en je wordt erbij wakker met een gevoel dat het jammer is dat je in slaap bent gevallen.
Mocht de maker denken dat ik iets negatiefs vermeld heb: bel mij a.j.b. en geef mij de kans om het nader uit te leggen!
Wow wat een goudgeel beeld. Dit beeld nodigt uit om langer te kijken.
Een hedendaags landschap met hoogspanningsmasten. Het is stevig tegenlicht en de zon staat centraal in beeld tussen de twee rijen masten in. Een cadeautje is die grondmist. Dat verhoogt de sfeer nog meer.
Wat wil de fotograaf ons vertellen? Gaat het over een verwijzing naar de energiecrisis in dit bijna verlaten landschap? Of gaat het over de toekomst en energie, zie de vader met bakfiets met kind erin. Fietsen is duurzaam toch? Het oogt best fris hier zo in de ochtend nog, en de energie knettert keihard door de kabels boven hun hoofd. Fietsen kost ook energie, maar is het spierkracht of toch ook elektrisch? Ik vermoed het laatste.
Technisch is de foto niet perfect, maar dit soort beelden laat wel de kwaliteit van je fototoestel zien. Er moeten zoveel contrasten worden overbrugd.
De masten met kabels vormen mooie invoerende lijnen, het Sallandse coulisselandschap doet de rest. Lekker veel diepte zit er in dit beeld.
Deze foto geeft kijk- en denkstof tegelijkertijd.
Pieter Leeflang
“Ruimte, lijnen, zachte kleuren en evenwicht.” Bij de eerste blik op dit beeld schieten deze termen mij te binnen.
Knap symmetrisch opgebouwd, maar gelukkig niet helemaal. Het verdwijnpunt iets links van het midden, de opkomende (of ondergaande) zon een beetje rechts daarvan, noch meer naar rechts een duidelijke groep bomen en links van het midden op de voorgrond een niet eenzame fietser (vader en dochter?). Niet helemaal symmetrisch dus, maar voor mijn gevoel wel in evenwicht. En die zon op 1/3 van de hoogte.
Niet echt belangrijk (volgens de regels wel) maar ook dat zorgt ervoor dat het een prettig “kijkbeeld” is.
Op de voorgrond enkele horizontale lijnen van de weg en de bermen en iets daar boven de grens tussen land en lucht en bomenrij. In het midden de vertikalen van de masten en convergerend van de linker- en rechterzijde de hoogspanningskabels.
Natuurlijk wordt mijn blik naar het verdwijnpunt, laag in de foto, van masten en kabels en de lichte zonnevlek getrokken om vandaaruit rond te gaan zwerven over de eerdergenoemde onderdelen.
De kleuren versterken de rust die dit beeld uitstraalt: zachtblauw, zacht okergeel, een beetje wit en een beetje bruin.
Wat ik op de grens van weiland en bomen zie is mij niet helemaal duidelijk: opwaaiende aarde of grondmist. Dat is overigens helemaal niet belangrijk; het geeft dit landschap iets dromerigs en meer hoef ik er ook niet mee.
Ja, en dan die fietser. Die is daar gewoon en ik heb helemaal niet de neiging om me af te vragen waar die naar op weg is. Hij is daar gewoon, net zoals de andere onderdelen van dit beeld daar zijn.
Alles staat hier op de goede plaats en ik hoop dat ze daar nog heel lang zullen blijven. Dat is het voordeel van deze foto t.o.v. de werkelijkheid. De rust wordt niet verstoord door verandering.
Ik zou zeggen laat deze foto heel groot afdrukken en hang hem aan het plafond boven je bed. Je valt erbij in slaap en je wordt erbij wakker met een gevoel dat het jammer is dat je in slaap bent gevallen.
Mocht de maker denken dat ik iets negatiefs vermeld heb: bel mij a.j.b. en geef mij de kans om het nader uit te leggen!